Elke zaterdag hoort Truus het bekende geluid van haar buurmans auto. Hij vertrekt vroeg en komt uren later terug met een kofferbak vol rookwaren. Voor hem is het een slimme besparing, maar voor Truus is het niets anders dan verspilling.
“Als je echt wil besparen, dan stop je gewoon met roken,” moppert ze vanuit haar woonkamer. Voor haar is de wekelijkse grensrit niets anders dan symptoomgedrag van een ongezonde gewoonte.
Elke week lijkt het vaste routine. Truus kijkt vanaf haar bank toe terwijl haar buurman richting de Duitse grens rijdt. Ze weet precies wat hij gaat doen: sigaretten inslaan. Duitsland biedt lagere prijzen, en haar buurman grijpt die kans met beide handen aan.
Maar voor Truus is het een raadsel waarom iemand zoveel moeite zou doen voor rookwaar. “Waarom zou je je tijd en benzine opofferen voor iets waar je eigenlijk zonder kunt?” vraagt ze zich hardop af. Ze kan zich moeilijk voorstellen dat het plezier van roken al deze moeite waard is.
Na zijn terugkomst volgt altijd hetzelfde tafereel: dozen vol sigaretten verdwijnen in zijn huis. Het is duidelijk dat hij niet alleen rookwaar voor zichzelf haalt, maar mogelijk ook voor anderen. Truus kan haar hoofd er niet omheen. “Een hele kofferbak vol! Waarom zoveel moeite steken in een verslaving die je kapotmaakt?” zegt ze verontwaardigd. Volgens haar is het niet alleen zonde van het geld, maar ook een teken dat roken de buurman volledig in zijn greep heeft.
Voor Truus is de oplossing eenvoudig: stoppen met roken. “Als je wilt besparen, is er maar één echte manier: stoppen,” zegt ze fel. Ze begrijpt dat roken een verslaving is, maar dat neemt volgens haar niet weg dat deze wekelijkse ritten absurd zijn. “Iedereen weet dat roken slecht is voor je longen én je portemonnee,” vervolgt ze. Truus vindt dat haar buurman zijn prioriteiten niet op orde heeft. “Je bespaart geen paar euro per weekend, je bespaart je gezondheid én veel meer geld op de lange termijn door die gewoonte op te geven.”
Het gedrag van haar buurman noemt ze onomwonden “tokkiegedrag.” “Wie gaat er nu serieus elk weekend naar Duitsland voor sigaretten? Dat is toch triest?” zegt ze, duidelijk geïrriteerd. Ze vindt het gedrag niet alleen gênant, maar ook een slechte invloed op anderen in de buurt. “Als kinderen in de buurt dit zien, wat leren ze dan? Dat het oké is om je hele leven te laten draaien om een verslaving? Dat is toch geen voorbeeld?” Voor Truus is het frustrerend dat iemand zo ver gaat om een slechte gewoonte in stand te houden.
Maar voor Truus is het probleem groter dan alleen haar buurman. Het gaat volgens haar over bredere maatschappelijke prioriteiten. “Hoe ver zijn mensen bereid te gaan om een slechte gewoonte te voeden?” vraagt ze zich af. Ze ziet het als een bredere kwestie van zelfdestructief gedrag dat vaak niet eens opgemerkt wordt. “Roken is niet alleen een persoonlijke keuze; het is een maatschappelijk probleem. Je kunt wel zeggen dat het je eigen zaak is, maar de gevolgen raken uiteindelijk iedereen.” Voor Truus is dit een oproep om meer te doen aan bewustwording en educatie over de gevolgen van roken.
En wat vind jij? Heeft Truus gelijk dat haar buurman verkeerd bezig is, of moet ze hem gewoon zijn gang laten gaan? Is het belachelijk om naar Duitsland te rijden voor goedkope sigaretten, of juist slim in tijden van inflatie en hoge prijzen? En als het om roken gaat: is stoppen altijd de juiste oplossing, of blijft het een persoonlijke keuze waar anderen niets over te zeggen hebben? We zijn benieuwd naar jouw mening. Deel je visie en laten we samen nadenken over wat belangrijker is: besparen op de korte termijn, of investeren in een gezondere en duurzamere toekomst.
