Ria (70) heeft haar leven lang hard gewerkt. Met een carrière van meer dan 40 jaar achter de rug, weet ze hoe het is om met weinig te beginnen en je eigen weg te banen. Maar als ze kijkt naar de jongere generatie van vandaag, heeft ze weinig begrip. “Ze willen alles meteen: een huis, een dure telefoon, de nieuwste kleding. Maar wat zijn ze bereid daarvoor te doen? Veel jongeren hebben geen idee wat écht hard werken betekent.”
Hard werken als levensles
Opgegroeid in een arbeidersgezin, leerde Ria al vroeg dat niets vanzelf kwam. “Mijn ouders hadden het niet breed. Als ik iets wilde, moest ik ervoor sparen. Als kind plukte ik aardbeien in de zomer om wat extra zakgeld te verdienen. Toen ik 18 was, ging ik meteen aan de slag in een fabriek om mezelf te kunnen onderhouden.”
Ria is ervan overtuigd dat die opvoeding haar karakter heeft gevormd. “Ik heb geleerd om door te zetten, om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen leven. Dat is iets wat veel jongeren tegenwoordig missen.”
Het contrast met de huidige generatie
Volgens Ria is de mentaliteit van de jongere generatie compleet anders. “Ze willen alles hebben, maar zonder er moeite voor te doen. Een eigen huis? Dat moet de overheid regelen. Een baan? Die moet meteen goed betalen en leuk zijn. En ondertussen geven ze hun geld uit aan luxe dingen, zoals telefoons van duizend euro en etentjes in hippe restaurants.”
Ze merkt op dat veel jongeren zich volgens haar gedragen alsof ze recht hebben op een comfortabel leven zonder inspanning. “Als je zegt dat ze misschien wat harder moeten werken of minder moeten uitgeven, reageren ze verontwaardigd. Het is altijd iemand anders zijn schuld.”
De waarde van verantwoordelijkheid
Ria gelooft dat jongeren tegenwoordig te veel beschermd worden. “Ze krijgen alles op een presenteerblaadje. Ouders betalen hun studie, geven ze zakgeld, en blijven ze vaak zelfs financieel ondersteunen als ze al volwassen zijn. Hoe moeten ze dan leren om verantwoordelijkheid te nemen?”
Ze vertelt dat haar eigen kinderen en kleinkinderen een andere opvoeding kregen. “Ik gaf ze zeker wel wat steun, maar ik leerde ze ook dat ze zelf moesten bijdragen. Mijn zoon wilde een brommer toen hij 16 was. Prima, maar hij moest de helft zelf betalen. Dat heeft hem geleerd wat geld waard is.”
Reacties uit haar omgeving
Ria’s uitgesproken mening leidt soms tot discussies binnen de familie. “Mijn kleinkinderen vinden me ouderwets. Ze zeggen dat ik niet begrijp hoe moeilijk het nu is, met hoge huren en weinig kansen op de arbeidsmarkt. Maar dat is onzin. Elke generatie heeft zijn uitdagingen. Wij hadden het vroeger ook niet makkelijk.”
Toch geeft ze toe dat de wereld veranderd is. “Alles is duurder, dat klopt. Maar juist daarom moeten ze leren omgaan met geld en prioriteiten stellen. Je kunt geen duur leven leiden als je nog aan het begin staat.”
Een les voor de jeugd
Ria wil niet dat haar woorden verkeerd begrepen worden. “Ik zeg niet dat jongeren lui zijn. Er zijn zeker hardwerkende jongeren. Maar als generatie missen ze vaak het doorzettingsvermogen en de discipline die nodig zijn om écht iets op te bouwen.”
Haar boodschap aan de jongere generatie is simpel: “Stop met klagen en begin met doen. Neem verantwoordelijkheid, zet je schouders eronder, en wees dankbaar voor wat je hebt. Het leven geeft je niets cadeau, maar dat maakt het des te mooier als je iets bereikt.”
Wat vind jij?
Heeft Ria gelijk, of ziet ze het verkeerd? Zijn jongeren echt verwend, of is het nu moeilijker om iets op te bouwen? Deel jouw mening op onze Facebookpagina en praat mee over deze discussie!
