Het is misschien niet wat mensen verwachten, maar ik heb besloten dat mijn erfenis naar een goed doel gaat, niet naar mijn kinderen. Ik weet dat het een controversiële keuze is, eentje die mijn familie niet begrijpt. Maar ik voel dat het de juiste beslissing is, en ik zal uitleggen waarom.
Mijn kinderen zijn volwassen, ze hebben hun eigen leven opgebouwd. Ze hebben goede banen, hun eigen huizen en ze redden zich prima. Ze hebben hun eigen gezinnen en verdienen goed genoeg om hun eigen toekomst veilig te stellen. Mijn erfenis zou voor hen een mooie aanvulling kunnen zijn, maar ze hebben het niet nodig om rond te komen. En ik geloof dat er anderen zijn die dat geld veel harder kunnen gebruiken.
Ik ben altijd betrokken geweest bij verschillende goede doelen. Of het nu gaat om kinderrechten, natuurbehoud of het ondersteunen van lokale voedselbanken, ik heb me altijd ingezet voor de wereld om me heen. Na mijn pensioen heb ik meer tijd gehad om te zien hoe groot de nood is in sommige delen van de samenleving. Ik heb vrijwilligerswerk gedaan bij een organisatie die onderdak biedt aan daklozen, en ik heb met eigen ogen gezien hoe weinig mensen soms hebben om op terug te vallen.
Die ervaringen hebben mijn perspectief veranderd. Het gaf me het besef dat ik met mijn erfenis echt een verschil kan maken. Ik kan ervoor zorgen dat kinderen in armoede een betere toekomst krijgen, dat dierenbescherming organisaties kunnen blijven strijden tegen misbruik, en dat mensen in nood toegang krijgen tot basisvoorzieningen. Dat voelt voor mij als een betekenisvolle manier om mijn nalatenschap in te vullen.
Toen ik mijn kinderen vertelde over mijn beslissing, waren ze teleurgesteld, dat geef ik eerlijk toe. Ze begrepen niet waarom ik niet voor hen wilde zorgen, waarom ik niet hun toekomst financieel wilde versterken. Maar ik zie het anders. Ik heb mijn hele leven voor ze gezorgd, ze opgevoed en geholpen om op eigen benen te staan. Ik ben trots op wat ze hebben bereikt, en ik weet dat ze zonder mijn geld ook een mooie toekomst zullen hebben.
Ik heb mijn kinderen altijd geleerd dat het belangrijk is om te geven, om te zorgen voor de mensen en de wereld om ons heen. En ik wil dat mijn erfenis die boodschap voortzet. Ik wil dat ze begrijpen dat mijn keuze niet tegen hen gericht is, maar voor iets dat groter is dan onszelf. Voor een wereld die een stukje beter kan worden met de hulp van mijn nalatenschap.
Ik weet dat niet iedereen deze keuze zal begrijpen. Dat veel mensen vinden dat je als ouder je erfenis aan je kinderen moet nalaten, als een soort laatste zorg. Maar voor mij gaat het om de kans om een verschil te maken, om mijn leven af te sluiten met een bijdrage aan de wereld die me dierbaar is. Ik hoop dat mijn kinderen, ook al zijn ze het er nu misschien niet mee eens, op een dag trots op me zullen zijn.
Wat vind jij van de keuze van Karin om haar erfenis aan een goed doel na te laten in plaats van aan haar kinderen? Laat jouw mening achter in de comments op onze Facebook-pagina en ga in gesprek met anderen over dit gevoelige onderwerp!
