Een week na het overlijden van Dieuwertje Blok heeft haar zus Tessel openhartig gesproken over hun laatste momenten samen. In het NPO Radio 1-programma Wat blijft deelde ze hoe haar geliefde zus tot het einde toe haar eigen keuzes maakte en in volledige controle bleef over haar leven en afscheid. Tessel, die haar zus altijd liefdevol “Mijn Dieuw” noemde, vertelt hoe sterk en vastberaden Dieuwertje was, zelfs in haar laatste dagen. “Ze bleef strijdbaar tot ze op een dag zei: ‘Jongens, het is goed zo. Laten we op een mooie en liefdevolle manier afscheid nemen.’” Die woorden raakten haar diep, maar ze voelde ook dat Dieuwertje echt klaar was voor haar afscheid. Volgens Tessel had haar zus nooit angst voor de dood en accepteerde ze haar lot op een manier die bewondering oproept.
Een kalm en waardig afscheid
Het afscheid verliep precies zoals Dieuwertje het wilde: sereen en in volledige rust. Ze had haar laatste momenten zorgvuldig voorbereid, wat niet alleen haarzelf, maar ook haar dierbaren troost bood. “Ze was niet bang voor de dood, en vond het ook niet erg om te gaan,” vertelt Tessel. “Ze had vrede met haar leven en hoe het was gelopen.”
Ondanks haar relatief jonge leeftijd van 67 jaar voelde Dieuwertje dat ze alles uit het leven had gehaald. Tessel herinnert zich hoe haar zus zei: “Ik heb een geweldig en rijk leven gehad.” Die woorden bieden haar nu nog steeds steun. Zelfs toen haar uiterlijk veranderde door haar ziekte, bleef ze positief en had ze haar bekende humor. “Ze had een mooie, nieuwe neus, maar heeft er helaas niet lang van kunnen genieten,” zegt Tessel met een mix van weemoed en trots.
Een huis vol herinneringen
Het interview vond plaats in het ouderlijk huis van de zussen in Nederhorst den Berg, een plek met diepe herinneringen. “Onze ouders hebben hier tot hun overlijden gewoond,” vertelt Tessel. Het huis was altijd een centrale plek voor de familie, een plek vol warmte en liefde. Hier groeiden ze samen op, maakten ze talloze herinneringen en vonden ze altijd steun bij elkaar.
Na het overlijden van haar man, Peter de Bie, had Dieuwertje plannen om hierheen te verhuizen en samen met Tessel oud te worden. “Dat was het idee, dat we samen hier zouden wonen en nog vele jaren samen zouden doorbrengen,” vertelt Tessel met een voelbare emotie in haar stem. “Maar het heeft helaas niet zo mogen zijn.”
Een leven vol voldoening
Voor Dieuwertje stond altijd vast dat ze haar leven wilde leiden op haar eigen voorwaarden. Ze deed niets halfslachtig en haalde uit iedere ervaring het maximale. Dat gold niet alleen voor haar carrière in de media, maar ook voor haar privéleven. Haar liefde voor haar familie, haar werk en haar maatschappelijke inzet waren kenmerkend voor wie ze was.
Tessel benadrukt dat het gemis vooral groot is voor degenen die achterblijven. “Ze had een mooi leven en daar was ze dankbaar voor. Maar voor ons die achterblijven, voelt het leeg.” Ondanks het grote verdriet put haar familie kracht uit de gedachte dat Dieuwertje tot het laatste moment trouw bleef aan zichzelf en haar eigen weg koos.
Een inspirerende nalatenschap
Dieuwertje Blok laat een diepe indruk achter, niet alleen in de mediawereld, maar vooral in de harten van haar familie, vrienden en het publiek dat met haar is opgegroeid. Ze was een icoon, een vertrouwde stem en een warme aanwezigheid in de Nederlandse huiskamers. Haar inzet voor maatschappelijke doelen, haar betrokkenheid bij mensen en haar liefde voor het vak maken haar tot een voorbeeld voor velen.
Ondanks het verdriet overheerst de dankbaarheid. “Ze heeft een prachtig leven gehad, en dat koester ik,” besluit Tessel. Haar verhaal is een eerbetoon aan een vrouw die wist wat ze wilde, die haar pad met overtuiging bewandelde en die een onuitwisbare indruk achterlaat op iedereen die haar kende.
Een laatste groet
Hoewel haar overlijden een groot gemis is, blijft Dieuwertje’s levenslust en moed een inspiratie voor velen. Ze wordt herinnerd als iemand die het leven omarmde, die anderen hoop gaf en die altijd trouw bleef aan zichzelf.
Met haar overlijden verliest Nederland een geliefde presentatrice, maar bovenal een vrouw met een groot hart en een tomeloze passie voor haar werk en haar dierbaren. Haar nalatenschap leeft voort, in de herinneringen van haar familie, vrienden en het publiek dat haar jarenlang met zoveel liefde heeft gevolgd.
