Ze stelde dat ik duidelijker had moeten zijn over de mogelijke gevolgen van haar reis. Had ze geweten dat dit onze relatie op het spel zou zetten, dan was ze nooit gegaan, zei ze. Ik legde uit dat ik niet manipulatief wilde zijn door haar voor het blok te zetten met een ultimatum. Ons gesprek ging heen en weer zonder een duidelijke oplossing.
Terugkijkend op deze ervaring, blijf ik met gemengde gevoelens achter. Was het eerlijker geweest om mijn twijfels en besluit vooraf duidelijk te maken? Of was mijn keuze om haar autonomie te respecteren, ondanks mijn interne conflict, de juiste? Ik hoor graag jouw mening over deze situatie. Was mijn aanpak gerechtvaardigd of had ik het anders moeten aanpakken?
