Bewijs het!
“Mijn beste vriendin geloofde me niet totdat ik haar foto’s van ons tweeën liet zien en zelfs mijn ziekenhuisarmband. Ik kan het haar niet kwalijk nemen… het was de verrassing van mijn leven! Ik geloofde het zelf eerst ook niet.” Op eerste kerstdag, twee dagen later, kondigde ze de komst van haar onverwachte kleine kooltje ook aan op sociale netwerken. “De overweldigende respons van liefde en steun betekende de wereld voor me en doet dat nog steeds. Zoveel mensen namen contact met me op en boden aan om Oliver en mij alle babyspullen te brengen die we nodig hadden, aangezien we niets hadden. Ik zal eeuwig dankbaar zijn voor alles wat iedereen voor ons heeft gedaan.”
Kerst vieren in het ziekenhuis
Toen de dokter en de verpleegsters haar kamer binnenkwamen, dacht Ally dat ze eindelijk naar huis zou gaan – maar helaas kon dat nog net niet. “Ik was zo ziek en Oliver had geelzucht, dus moesten we langer in het ziekenhuis blijven. We hebben Kerstmis in het ziekenhuis gevierd.” Haar familie bracht de cadeaus en het kerstdiner naar het ziekenhuis, en samen aten ze en openden ze de cadeaus. “Ze brachten zelfs genoeg eten mee voor de verpleegsters die hun kerst moesten opgeven om te werken! Het was de meest speciale kerst ooit.”
Tijd om naar huis te gaan
“Op 26 december werden we eindelijk ontslagen en was het tijd om naar huis te gaan. Ik was zo opgewonden om Oliver op te halen en hem zijn huis te laten zien. Ik stond ook te popelen om me aan mijn nieuwe leven aan te passen. Ik heb zoveel hulp gehad van mijn hele familie. Het voelt goed om een nieuwe moeder te worden en het is een nog grotere fit als je het niet verwacht.” Ally bedankt iedereen die haar tijdens dit avontuur heeft gesteund en contact met haar heeft gezocht. “Ik ben jullie allemaal zo dankbaar voor jullie liefde en steun tijdens dit eerste levensjaar van Oliver. Hij is de gelukkigste kleine man en ik had het nooit kunnen doen zonder de hulp van iedereen. Bedankt iedereen! Oliver en ik houden van jullie.”
