De krampen timen
De verpleegster wilde dat haar moeder de krampen bijhield om te zien hoe lang ze duurden en hoe ver ze uit elkaar lagen. “Ze lieten me dit allemaal doen omdat ze op weeën leken. Toen kwamen mijn verpleegster en dokter terug en zeiden dat mijn aantal witte bloedcellen hoog was. Dat betekent dat ik een soort infectie had. Ik had het gevoel dat ik nierstenen had.” De verpleegster vertelde haar dat het meer op nierstenen leek dan op weeën – wat Ally goed nieuws vond. Maar was het echt?
Nog meer onderzoeken
De dokter onderzocht haar maag en vond precies wat zij had gevonden. “Hij voelde een harde knobbel aan een kant van mijn maag. Hij zei me dat als het nierstenen waren, ik misschien een spoedoperatie nodig had om ze er zo snel mogelijk uit te krijgen. Dus stuurde hij me voor een echo om te zien wat voor knobbel hij voelde.” Toen haar ziekenhuisbed naar de echokamer werd gedragen, ontstond er weer een “kramp”. Toen de kramp voorbij was, begon de technicus met de echografie. Benieuwd naar wat ze vonden?
Was het dan kanker?
Tijdens de echografie mag de technicus niet vertellen wat zij ziet – de arts is de enige die haar kan vertellen wat zij heeft gevonden. Toen ze met de echografie bezig was, viel haar kaak plotseling ineen. Ze ging verder met de echo en haar gezichtsuitdrukking zag er erg bezorgd en gewoon verbijsterd uit. Ally kon aan haar gezicht zien dat er iets aan de hand was en dat ze iets had gevonden dat helemaal niet normaal was. “In mijn hoofd dacht ik het ergste toen ik haar de echo zag doen: kanker. De knobbel die we op mijn buik voelden, was kanker. Dus ik zou doodgaan.”
Dokters en verpleegsters vulden de kamer
Nadat de echografie klaar was en Ally terug in haar kamer was, probeerde de verpleegster haar te kalmeren terwijl ze weer door een van haar ondraaglijke krampen ging. Toen kwam plotseling niet alleen haar dokter haar kamer binnen rennen, maar ook 10 andere mensen die ze die nacht niet had gezien. Op dat moment wist Ally dat wat ze op de echo hadden gezien slecht nieuws was. “Terwijl al die dokters en verpleegsters mijn kamer vulden, zette ik me schrap voor het slechtst mogelijke nieuws: dat ik stervende was. Er waren zoveel artsen en verpleegkundigen in mijn kamer, allemaal met een gevoel van urgentie en een houding alsof ik wist dat wat er met me gebeurde heel ernstig was.”
In schock
De dokter zei tegen haar, “Bent u ooit zwanger geweest?” Zeer verward, natuurlijk, antwoordde ze “nee”. Hij zei toen: “Het ziet ernaar uit dat u ongeveer 38 weken zwanger bent en tien centimeter ontsluiting hebt. Je moet hard werken en we moeten je nu naar boven brengen voor de bevalling!”. Ally raakte in shock. Ze was er niet klaar voor om een baby te krijgen. Ze zou niet in staat zijn om een baby te krijgen. Haar gezicht werd wit en ze begon te huilen en te schreeuwen. “Ik was doodsbang!” Toen ze haar de trap op brachten, schreeuwde Ally en probeerde zo kalm mogelijk te zijn.
“Is alles goed met de baby?
Toen ze eenmaal in de verloskamer was, herinnerden de verpleegsters haar eraan dat ze aan het bevallen was en dat ze zo kalm mogelijk moest blijven omwille van de baby. “Toen drong het tot me door… is de baby oké! Heeft hij wel een hartslag? Negen maanden lang heb ik totaal geen prenatale zorg gehad. Vijf dagen geleden was ik aan het tuimelen en deed ik backhand sprongen. Zou ik een doodgeboorte krijgen?” De verpleegsters zeiden, “De baby doet het heel goed! Alles ziet er prima uit!” Ongelooflijk! Het was het beste nieuws dat ze de hele avond had gekregen. Haar baby was in orde – Ally, echter, was niet in orde…
Hoge bloeddruk
“Mijn bloeddruk was op zijn hoogst en ze zeiden dat ze me magnesiumsulfaat moesten geven om te voorkomen dat ik aanvallen zou krijgen en dat ik op het punt stond een beroerte te krijgen. Ze vertelden me dat als ik nog langer had gewacht om naar de eerste hulp te komen, ik dood zou zijn. Ik was erg ziek. Veel zieker dan ik dacht.” Intussen belde haar moeder haar vader om hem zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te laten komen omdat ze een baby zou krijgen. Dat ze opa en oma zouden worden! Lees verder op de volgende pagina
