In een wereld waar persoonlijke identiteit steeds breder wordt geïnterpreteerd, duikt er zo nu en dan een bijzonder verhaal op dat alle grenzen tart. Maak kennis met Nano, een 20-jarige vrouw uit Noorwegen, die ervan overtuigd is dat ze geen mens is – maar een kat. Geen grap, geen performancekunst, maar haar eigen, oprechte levenswijze.
“Ik ben geen mens, ik ben een kat”
Nano gelooft dat ze transspecies is: een kat, geboren in het verkeerde lichaam. “Ik miauw, ik spin, en soms sis ik naar honden op straat,” vertelt ze tijdens een interview met een Noorse journalist. Volgens haar werd het duidelijk vanaf haar zestiende, toen artsen en psychologen zouden hebben vastgesteld dat er sprake was van een ‘genetisch defect’ bij haar geboorte.
Ze beweegt zich het liefst op handen en knieën, draagt altijd kattenoren én een staart, en brengt haar nachten het liefst slapend door in… de gootsteen. Want, zo zegt ze, dat voelt gewoon lekker knus – als een kattenmandje.
Verhoogde zintuigen?
Nano beweert ook dat haar zintuigen anders werken dan die van gewone mensen. Zo zou ze geluiden kunnen horen die mensen niet kunnen waarnemen, zoals het gerinkel van sleutels in zakken of koffers die over een stenen vloer rollen. Al kun je je afvragen of dat niet gewoon komt doordat ze zich vaak laag bij de grond bevindt, zoals een echte kat.
Desondanks leeft ze vol overtuiging haar leven als kat. Ze miauwt geloofwaardig, spint overtuigend en beweegt zich op vier poten alsof ze nooit anders gedaan heeft.
Geen toneelstuk
Hoewel sommige mensen haar gedrag zien als een vorm van cosplay of theatrale expressie, benadrukt Nano dat haar levensstijl allesbehalve toneel is. “Dit ben ik. Dit is wie ik altijd ben geweest,” zegt ze. En hoewel de wetenschap haar overtuiging niet erkent als medische diagnose, voelt Nano zich het gelukkigst wanneer ze in haar kattengedaante is.
Ze leeft haar ‘ware zelf’ met trots en zonder schaamte. Voor haar is het geen fase of experiment, maar een diepe overtuiging van haar identiteit.
Transspecies of niet?
Het verhaal van Nano roept vragen op: wat betekent identiteit in de moderne wereld? Kun je je écht identificeren als een ander dier? En moeten anderen dat respecteren, zelfs als het ver van hun eigen belevingswereld staat?
In tijden waarin we mensen meer en meer aanmoedigen zichzelf te zijn, lijkt er geen vast kader meer voor wat ‘normaal’ is. Nano is daar het levende bewijs van. Of ze nu echt een kat is of niet, doet er voor haar weinig toe. Ze voelt zich thuis in haar vacht, miauwt wanneer ze daar zin in heeft en leeft volgens haar eigen instinct.
Dus: wie zijn wij om haar iets anders te zeggen?
Wat vind jij van Nano’s verhaal? Vind jij dat iedereen zichzelf moet kunnen zijn – ook als dat betekent dat je leeft als kat? Laat je mening achter op onze Facebook-pagina!
