ctivisten blijven steeds nieuwe manieren vinden om hun boodschap onder de aandacht te brengen. Waar eerder snelwegen en openbare gebouwen het toneel waren van protestacties, verschuift de strijd nu naar de supermarkt. Klanten die hun dagelijkse boodschappen willen doen, worden geconfronteerd met geblokkeerde gangpaden en activisten die weigeren ruimte te maken. De vraag is: wat willen deze mensen precies bereiken?
De supermarktactivisten onderscheiden zich van andere demonstranten. Zij trotseren geen regen of kou, noch zetten ze zich vast aan kunstwerken of ketenen ze zich vast aan bankgebouwen. Nee, hun strijdtoneel bevindt zich in de warme, goed verlichte paden van de supermarkt, waar ze zich vooral richten op de gewone burger. Terwijl mensen hun karretje vullen met brood en melk, staan deze activisten strategisch opgesteld, klaar om hun punt te maken – of vooral om de boel te frustreren.
De gangpaden zijn het nieuwe strijdtoneel, en dat leidt tot de nodige irritaties bij winkelend publiek. Een man die al zeven keer vriendelijk heeft gevraagd of hij erlangs mag, wordt compleet genegeerd. Een oudere dame die moeizaam met haar rollator door de winkel probeert te navigeren, krijgt te horen dat het ‘voor een goed doel’ is. Maar wat dat doel precies is, blijft voor velen een raadsel.
Wat deze vorm van activisme zo opvallend maakt, is dat het zich niet richt op grote bedrijven of instanties, maar op de gemiddelde consument. De mensen die na een lange werkdag nog even snel boodschappen doen, de ouders die met hun kinderen een pak melk komen halen, de ouderen die hun dagelijkse ommetje combineren met een bezoek aan de supermarkt – allemaal worden ze geconfronteerd met blokkades waar ze niet om hebben gevraagd.
De activisten lijken tijd genoeg te hebben. Waar anderen verplichtingen hebben zoals werk, studie of gezinsleven, staan deze supermarktprotesteerders dag in, dag uit paraat om hun boodschap uit te dragen. Maar de vraag rijst of hun aanpak daadwerkelijk effect heeft. Want in plaats van sympathie op te wekken voor hun zaak, groeit bij velen vooral de ergernis. Het gesprek dat ze hopen te starten, verzandt in zuchten, geïrriteerde blikken en verhitte discussies tussen activisten en gefrustreerde klanten.
Sommige klanten proberen in gesprek te gaan, te begrijpen waarom hun boodschappenrit opeens een obstakelparcours is geworden. Maar veel van deze pogingen eindigen in een muur van vastberaden stilzwijgen of eindeloze herhaling van leuzen. En hoe begrijpelijk de drang tot actie ook kan zijn, de manier waarop deze supermarktactivisten hun punt proberen te maken, roept vooral weerstand op.
Bekijk de video hier:
De vraag blijft dus: is dit effectief? Wordt hun boodschap daadwerkelijk gehoord, of zorgen ze alleen maar voor meer irritatie en tegenstand? Want hoewel activisme een krachtig middel kan zijn om verandering teweeg te brengen, kan de manier waarop het wordt ingezet het verschil maken tussen sympathie en frustratie. En als de gewone burger vooral boos naar huis gaat na een bezoek aan de supermarkt, is het misschien tijd om de strategie te heroverwegen.
Bron: Vkmag