In een tijd waarin burn-outs, deadlines en digitale overprikkeling aan de orde van de dag zijn, besloot de Britse Thomas Thwaites (35) om het radicaal anders aan te pakken. Zijn oplossing? Hij werd geit – letterlijk.
Waar anderen kiezen voor een yogaretraite of detoxkuur, trok Thwaites drie dagen de Zwitserse Alpen in om te leven tussen de geiten, op vier poten, gras etend, met speciaal ontworpen protheses en alles erop en eraan. Zijn doel? Even helemaal loskomen van de eisen en verwachtingen van het moderne leven.
“Het leven als hond leek me al aantrekkelijk”
Het begon allemaal met een simpele gedachte. Tijdens een wandeling met de hond van een vriend viel het Thwaites op hoe zorgeloos het beest was. “Die hond had het goed. Geen zorgen, geen stress. Toen dacht ik: wauw, hoe zou het zijn om even niet mens te zijn?”
Hoewel hij eerst aan een hond dacht, koos hij uiteindelijk voor een geit – een sociaal, plantaardig levend dier, dat hem beter bij zijn levensstijl leek te passen. En ja, mensen verklaarden hem voor gek, maar Thwaites had het gehad met de ratrace: “Ik had geen werk, worstelde met persoonlijke problemen, en het dagelijks leven voelde verstikkend.”
Studiebeurs voor ‘geitenpsychologie’
Thwaites pakte zijn ‘transformatie’ verrassend serieus aan. Hij regelde een studiebeurs om zich te verdiepen in de psychologie en het gedrag van geiten, en werkte samen met een kliniek in Manchester aan op maat gemaakte protheses die het mogelijk maakten om op handen en voeten te lopen.
Gewapend met deze apparatuur, een waterdicht plan, en een flinke dosis lef, trok hij naar een Zwitsers berggebied waar hij zich aansloot bij een echte geitenkudde.
“Ze keken me eerst met wantrouwen aan”
Eenmaal aangekomen in de Alpen werd duidelijk: het leven als geit is veel zwaarder dan het lijkt. “Ik viel continu om, moest gras proberen te eten en kreeg nul sympathie van de geiten. Ze keken me vooral aan alsof ik gestoord was. Sommige leken zelfs agressief – en geloof me, die hoorns zijn niet voor de show.”
Hij biecht op dat hij het gras stiekem uitspuugde zodra niemand keek. “Echt eetbaar was het niet.”
Toch opgenomen in de kudde
Toch gebeurde er iets bijzonders. “Na een paar dagen kwam er een moment dat één geit me begon te volgen. Ze knuffelde met haar neus en bleef bij me in de buurt. De herder vertelde me uiteindelijk dat de kudde me had geaccepteerd als één van hen. Dat voelde magisch.”
Die erkenning – niet van mensen, maar van geiten – raakte hem diep.
Terug naar de eenvoud
Na het avontuur bleef Thwaites nog drie dagen alleen als geit in de bergen. Geen telefoon, geen agenda, alleen de natuur. “Het was niet makkelijk, maar het gaf me rust,” vertelt hij. “Misschien is het leven simpel houden wel de sleutel tot geluk.”
Zijn bijzondere experiment leverde hem niet alleen persoonlijke inzichten op, maar ook een boek: GoatMan: How I Took a Holiday from Being Human, waarin hij zijn ervaringen deelt. Het verhaal ging wereldwijd viraal en zette aan tot discussie over identiteit, technologie, en de moderne levensstijl.
Geit worden om mens te blijven?
Hoewel het verhaal bizar klinkt, raakt het ook iets diepers. In een wereld waarin velen worstelen met mentale druk, prestatiedwang en onrust, koos Thwaites voor een extreme vorm van ontsnapping – die hem uiteindelijk meer menselijkheid opleverde dan menig kantoorfunctie ooit zou doen.
Dus de volgende keer dat je je werkdag begint met een zucht, denk dan even aan Thomas Thwaites. Misschien is een weekendje offline al genoeg. Maar als het écht te veel wordt: er zijn altijd nog de Alpen. En de geiten.
