Rozemarijn (34) en haar man Pieter-Paul (36) hebben een grote liefde voor eten en genieten regelmatig van een diner in exclusieve restaurants. “We kiezen vaak restaurants uit de Michelin-gids, omdat je dan zeker weet dat het eten van topkwaliteit is,” vertelt Rozemarijn. “Onze dochters van 3 en 5 blijven thuis bij de oppas. Ze zouden toch geen plezier hebben in een zevengangendiner met bijpassende wijnen. Bovendien is het voor ons een fijne manier om samen wat quality time door te brengen.”
Terwijl de oppas en de kinderen thuis genieten van een pizza, beleven Rozemarijn en Pieter-Paul een avond vol culinaire hoogstandjes en goede gesprekken. “Het werkt voor iedereen. De kinderen vinden het heerlijk om met de oppas te spelen, en wij kunnen even ontsnappen aan de dagelijkse drukte.”
Complimenten aan tafel
Toch willen Rozemarijn en Pieter-Paul hun dochters niet volledig uitsluiten van hun passie voor lekker eten. Af en toe nemen ze de meisjes mee voor een lunch of een kort diner. “We kiezen dan voor een simpelere maaltijd, bijvoorbeeld een tweegangendiner. De kinderen eten gezellig mee,” vertelt Rozemarijn.
De jonge meiden gedragen zich meestal goed in een restaurant, tot grote trots van hun ouders. “Laatst kregen we zelfs complimenten van mensen aan de tafel naast ons,” herinnert Rozemarijn zich. “Ze zeiden dat ze zelden zulke lieve en goedgemanierde kinderen hadden gezien. Dat maakt ons als ouders natuurlijk enorm trots.”
Fristi en kleurplaten
Maar niet iedere uitjeservaring verloopt vlekkeloos. Rozemarijn vertelt over een bezoek aan een eetcafé dat een heel andere wending nam. “Onze oudste dochter had haar dag niet. Ze begon al te mopperen bij binnenkomst en vond het ‘een heel stom restaurant.’ Pieter-Paul en ik wilden door de grond zakken van schaamte.”
Gelukkig was de bediening begripvol en handelde een jonge serveerster snel. “Met een flesje Fristi en een kleurplaat was ze binnen de kortste keren rustig,” zegt Rozemarijn lachend. “Uiteindelijk kon iedereen rustig eten en heeft bijna niemand er echt last van gehad.”
Onvriendelijke blikken
Soms is het echter niet de situatie, maar de omgeving die voor ongemak zorgt. Rozemarijn herinnert zich een recent bezoek aan een kleine bistro dat vanaf het begin ongemakkelijk voelde. “We kwamen binnen met speelgoed en een iPad om de kinderen bezig te houden, maar de blikken die we kregen, spraken boekdelen. Een oudere dame keek ons afkeurend aan en fluisterde iets tegen haar tafelgenote. Zelfs onze oudste merkte het op en vroeg te hard: ‘Waarom kijkt die mevrouw zo boos?’”
De bediening leek ook niet enthousiast over hun komst. “Toen we vroegen om een simpel gerecht voor de kinderen, werd dat geweigerd. ‘We maken geen aangepaste gerechten. Ze kunnen iets van de kaart bestellen,’ was het antwoord. Uiteindelijk kozen we een gerecht van de kaart, maar de meiden vonden het niet lekker en begonnen te huilen.”
Het ondenkbare gebeurde
De situatie liep uit de hand toen de kinderen steeds onrustiger werden. “Hun gehuil veranderde in geschreeuw, en voordat we het wisten, lagen ze te rollen over de grond,” vertelt Rozemarijn. “Pieter-Paul ging met de meiden naar de gang om ze te kalmeren, terwijl ik nogmaals vroeg om een portie friet. Het was duidelijk dat de sfeer in het restaurant volledig was omgeslagen.”
Tot hun verbazing kwam een jonge medewerker naar hun tafel met een boodschap. “‘Mevrouw, andere gasten hebben aangegeven dat ze veel last hebben van uw kinderen. Hier is de rekening. U kunt de rest van uw eten en de wijn meenemen.’ Ik was zo boos! Ik smeet het geld op tafel, pakte de fles wijn en liep kwaad het restaurant uit.”
Een onverwachte wending
De volgende dag ontving Rozemarijn een telefoontje van het restaurant. Tot haar verbazing bood de eigenaar zijn excuses aan. “Hij vertelde dat meerdere gasten hadden geklaagd over onze kinderen, maar dat het personeel ons nooit had mogen wegsturen. Hij gaf ons het geld van de maaltijd én de dure fles wijn terug en bood ons een diner voor twee aan. Ik vond dat een heel nette oplossing.”
Rozemarijn kijkt terug op de ervaring met gemengde gevoelens. “Het was een lastige situatie, maar ik waardeer het dat de eigenaar de moeite nam om ons tegemoet te komen. Het heeft me wel aan het denken gezet over hoe we restaurants met de kinderen aanpakken in de toekomst.”
Een les in balans
Rozemarijn beseft dat uit eten met jonge kinderen soms een uitdaging kan zijn, zowel voor ouders als voor restaurants. “Kinderen horen erbij, maar ik begrijp ook dat niet iedereen het fijn vindt. Het draait allemaal om de juiste balans vinden. We nemen ze mee naar geschikte plekken en blijven letten op hun gedrag. Maar soms gaat het mis, en dat hoort er ook bij.”
Wat vinden jullie? Hoe zorg je ervoor dat uit eten met kinderen een succes wordt? En hoe zouden restaurants hier beter mee om kunnen gaan? Laat hieronder je mening achter en deel je ervaringen. Rozemarijn is benieuwd naar hoe anderen omgaan met deze situaties.
Bron: Infovandaag
