Het leven in Nederland staat bekend om zijn hoge kosten, en roken is daarop geen uitzondering. De prijsverschillen voor sigaretten en andere tabaksproducten tussen Nederland en buurlanden zoals Duitsland en België zijn aanzienlijk.
Deze verschillen worden grotendeels veroorzaakt door de hoge accijnzen die de Nederlandse overheid heft op tabaksproducten. Hoewel deze belastingen bedoeld zijn om roken te ontmoedigen, blijven veel mensen roken ondanks de steeds hogere prijzen.
Voor sommige mensen biedt roken een moment van ontspanning, terwijl het voor anderen een manier is om met stress om te gaan. Wat de reden ook is, het aantal rokers blijft significant, ondanks de inspanningen van de overheid om mensen te helpen stoppen door de prijzen te verhogen.
Het verhogen van de prijzen zou een effectieve strategie moeten zijn om het roken te verminderen, maar in werkelijkheid kiezen veel mensen ervoor om hun sigaretten goedkoper over de grens in Duitsland te kopen.
In Nederland betaal je momenteel bijvoorbeeld 12 euro voor een pakje Camel met 20 sigaretten, wat neerkomt op 60 cent per sigaret.
In Duitsland zijn de prijzen echter aanzienlijk lager; hetzelfde pakje Camel kost daar slechts 9 euro. Dit prijsverschil maakt het voor veel rokers aantrekkelijk om hun tabak in Duitsland in te slaan.
Dit geldt niet alleen voor sigaretten, maar ook voor shag. In Nederland betaal je voor een pakje shag 24 euro, terwijl hetzelfde product in Duitsland slechts 9 euro kost.
Een gebruiker deelde recent zijn ervaring op het sociale platform X, waarin hij beschrijft hoe hij naar Duitsland reisde om shag in te slaan vanwege de grote prijsverschillen. Dit is geen ongebruikelijke keuze voor veel rokers, die zo aanzienlijke bedragen kunnen besparen, zelfs als dat betekent dat ze de grens over moeten.
De realiteit is dat veel rokers, ondanks de hoge prijzen in Nederland, nog steeds blijven roken. De overheid kan de prijzen blijven verhogen in een poging om mensen te ontmoedigen, maar zolang er goedkopere alternatieven beschikbaar zijn in nabijgelegen landen, zullen velen die alternatieven blijven zoeken.
Het is begrijpelijk dat rokers kiezen voor de route van besparingen, zeker gezien de steeds hogere kosten van het dagelijks leven in Nederland.
Deze situatie roept de vraag op of hogere accijnzen echt het gewenste effect hebben, of dat ze simpelweg leiden tot meer grensoverschrijdende aankopen. Terwijl beleidsmakers hun strategieën blijven aanpassen, blijft het duidelijk dat de huidige aanpak niet iedereen ervan weerhoudt om te roken.
