Op een zonnige of droge dag is er natuurlijk niets lekkerder dan in je eigen tuin vertoeven. Althans: niet voor Marloes (47). Zij wordt gek van de kinderen van haar buren. Met name als ze op de trampoline aan het spelen zijn.
Een trampoline in de tuin staat garant voor eindeloos vermaak. Kinderen springen, maken koprollen of proberen zo hoog mogelijk te komen. Het is dan ook niet gek dat veel ouders dit speeltoestel aanschaffen. Zo zijn de kinderen lekker buiten, in beweging en hebben ze plezier. Een win-win situatie, maar wat als je buurvrouw daar nou last van heeft? Marloes heeft haar buren vriendelijk verzocht om de trampoline weg te halen.
De ellende begon na het verjaardagsfeestje van een van de buurtkinderen. Als cadeau kreeg hij een immens grote trampoline voor in de tuin.
Marloes zag hoe het gevaarte in de tuin werd opgebouwd door de vader van het kind. Een lelijk, groot ding dat zowat het halve tuinoppervlak in beslag neemt. Maar goed, dat is vooral vervelend als ze vanuit haar slaapkamer naar hun tuin kijkt. Het echte gedoe begon pas toen het jongetje zijn cadeau in het vizier kreeg.
Met enige regelmaat spelen de kinderen van de buren op de trampoline. Daarbij wordt er flink geschreeuwd, gegild en gelachen. Wanneer ze op de trampoline staan en in de tuin zien zitten, roepen en zwaaien ze ook de hele tijd. Bloed irritant! Zelfs tot het punt dat Marloes amper nog op haar eigen veranda kan zitten, omdat ze de kinderen continu hoort.
Na een week het lawaai te hebben aangekeken, besloot ze langs de buren te gaan met het verzoek om de trampoline weg te halen. Ze hebben dit echter geweigerd. De buurman zei letterlijk dat ze dan maar oordoppen moesten kopen, als het geluid van spelende kinderen hen al te veel werd. Hierop kregen ze natuurlijk ruzie, en Marloes heeft zelfs al een keer de wijkagent gebeld. Ook hij heeft niets gedaan met de informatie en de trampoline staat er nog steeds.
Wat moet Marloes nu doen? Ze is bijna in staat om dat ding midden in de nacht onklaar te maken, maar dan weten ze precies wie de schuldige is. Is ze nu zo’n zeur dat ze de trampoline verschrikkelijk vindt en dat ding wel wil hebben, of staan de buren in hun recht?
In deze situatie voelt Marloes zich machteloos. Ze kan niet ontspannen in haar eigen tuin zonder gestoord te worden door het gekrijs en gelach van de kinderen. Het is niet alleen de trampoline zelf die haar irriteert, maar ook de houding van haar buren. Ze begrijpt dat kinderen graag buiten spelen, maar er is ook zoiets als rekening houden met anderen.
Marloes vraagt zich af of ze de volgende stap moet zetten. Misschien kan ze de buren opnieuw benaderen, dit keer met een meer formele toon? Of misschien kan ze een buurtbijeenkomst organiseren om dit onderwerp bespreekbaar te maken? Ze hoopt dat er een manier is om tot een oplossing te komen zonder dat het escaleert.
Haar frustratie is te begrijpen. Het is lastig om te genieten van je eigen huis en tuin als er constant lawaai om je heen is. En hoewel ze de kinderen niet wil beroven van hun plezier, vraagt ze zich af waar haar eigen grenzen liggen. Misschien is het tijd voor een gesprek met haar man om te bespreken hoe ze dit probleem samen kunnen aanpakken.
De situatie laat Marloes met veel vragen achter. Hoe kan ze het beste omgaan met deze lastige buurman? Is er een manier om een compromis te sluiten? Ze is vastbesloten om het probleem op een volwassen manier aan te pakken, maar het is niet eenvoudig. De trampoline is voor de kinderen een bron van vreugde, maar voor Marloes is het een bron van stress.
Voorlopig blijft ze hopen op een oplossing die voor beide partijen werkt. Want uiteindelijk wil ze gewoon weer ontspannen in haar tuin, zonder zich te storen aan het constante gekrijs van de buren. De zomer is kort, en ze wil genieten van elke minuut ervan.
