Een foto van een Oekraïense man die zijn oude hond 17 kilometer op zijn schouders draagt, heeft recent veel aandacht gekregen op sociale media. De afbeelding vertelt een verhaal van onvoorwaardelijke liefde en opoffering, en werd besproken door de Britse krant The Guardian, die sprak met de eigenaresse van de hond, Alisa.
De oorlog in Oekraïne heeft ontelbare levens verwoest, en het verhaal van Alisa is daar een schrijnend voorbeeld van. Haar reis begon op 23 februari, een dag voordat Rusland Oekraïne binnenviel.
Op diezelfde dag verloor Alisa onverwachts haar 59-jarige vader. Terwijl vele Oekraïners hals over kop hun huizen verlieten om aan het geweld te ontsnappen, stond Alisa voor de hartverscheurende taak om haar vader een laatste rustplaats te geven. Door de chaos van de invasie werd dit echter onmogelijk, en bleef zijn lichaam in het mortuarium achter.
Alisa, die werkt voor een Duits bedrijf, kreeg hulp aangeboden om het land te verlaten. Samen met haar familie besloot ze richting de Poolse grens te vluchten.
“We vertrokken uit Kiev met een kleine Peugeot 307,” vertelt ze. “We waren met negen personen in totaal: mijn moeder, mijn zus, onze echtgenoten, vier kinderen en twee honden.” Een van de honden was Pulya, een 12 jaar oude Duitse herder.
De rit naar de grens was zwaar en langdurig. De familie reed 16 uur lang naar een dorp zo’n 140 kilometer buiten Kiev. Eenmaal bij de grens aangekomen, werden ze geconfronteerd met lange rijen auto’s.
“We moesten de eerste drie tot vijf dagen in de auto blijven,” zegt Alisa. De kou en onzekerheid maakten de situatie nog moeilijker. Uiteindelijk besloten Alisa en haar familie om de resterende 17 kilometer naar de grens te voet af te leggen.
De omstandigheden waren erbarmelijk. De temperatuur daalde tot -7 graden en de kinderen huilden van de kou. Alisa zelf wilde ook huilen, maar opgeven was geen optie.
Ze was vastberaden om haar familie veilig de grens over te krijgen. De tocht was niet alleen een fysieke uitdaging voor de mensen, maar ook voor de oudere hond Pulya. De bejaarde herder viel herhaaldelijk en had moeite om weer op te staan.
Alisa vroeg verschillende automobilisten om hulp, maar keer op keer kreeg ze hetzelfde antwoord: de honden moesten achtergelaten worden. Maar dat was voor haar geen optie.
“Onze honden zijn familie,” zegt Alisa emotioneel. “De hond van mijn moeder, Kolt, is het enige wat ze nog heeft van haar vorige leven.” In een ultieme daad van liefde en opoffering besloot Alisa’s man om Pulya de resterende 17 kilometer op zijn schouders te dragen, door de ijzige kou, naar de Poolse grens.
Dit bericht op Instagram bekijken
Het was een heroïsche inspanning, maar eenmaal aan de grens aangekomen moest hij uiteindelijk afscheid nemen van de trouwe hond. De pijn van dat moment was ondraaglijk voor Alisa. “Ik heb zoveel verloren. Mijn vader is weg, en nu moet ik ook mijn man achterlaten bij de grens. Mijn hart is gebroken, want ik ben nog nooit zonder hem geweest,” vertelt ze met tranen in haar ogen.
Alisa weet nog niet zeker wat haar volgende stappen zullen zijn. Ze overweegt om in Polen te blijven of verder te reizen naar Duitsland, zoals veel van haar collega’s hebben gedaan.
Toch blijft haar hart in Oekraïne. “Het liefste zou ik in Oekraïne zijn, bij mijn man en mijn overleden vader. Zodra het veilig is, wil ik terugkeren om ervoor te zorgen dat mijn vader de best mogelijke begrafenis krijgt,” zegt ze vastberaden.
Het verhaal van Alisa en haar gezin heeft veel mensen geraakt. Duizenden mensen delen hun medeleven en begrip op sociale media. Veel mensen laten weten dat ze hetzelfde zouden doen voor hun geliefde huisdieren. “Een hond is een deel van de familie; die laat je niet achter,” is een veel voorkomende reactie.
Alisa’s verhaal is een krachtige herinnering aan de diepe banden die mensen hebben met hun huisdieren en de opofferingen die ze bereid zijn te maken, zelfs in de meest moeilijke omstandigheden.
Het illustreert de onbreekbare veerkracht van de menselijke geest en de liefde die families bij elkaar houdt, zelfs in tijden van oorlog.
