In het EO-programma De Kist liet Jan Slagter zich van zijn meest kwetsbare kant zien. De omroepbaas, die bekendstaat om zijn strijdlust en maatschappelijke betrokkenheid, vertelde openhartig over het verlies van zijn broer Henk. Het gesprek raakte kijkers recht in het hart.
Jan sprak met presentator Kefah Allush over zijn jeugd en de hechte band met zijn broer. Hij nam de kijker mee terug naar de tijd dat ze als kinderen samen een kamer deelden. “We sliepen in een tweepersoonsbed, in een kamer zonder verwarming,” vertelde hij emotioneel.
Een jeugd in eenvoud
Het gezin waarin Jan opgroeide, was gereformeerd en streng in de leer. Voor het slapengaan moesten de kinderen op de koude vloer bidden. Toch bewaart Jan warme herinneringen aan die tijd. Vooral de band met zijn broer was voor hem bijzonder.
Henk en Jan waren niet alleen broers, maar ook echte vertrouwelingen. In een tijd dat er weinig luxe was, deelden ze alles. Het bed, de kamer en later ook de zorgen. Juist daarom was het verlies van Henk des te pijnlijker toen hij op jonge leeftijd overleed.
De strijd tegen aids
In de jaren ’90 kreeg Henk te horen dat hij aids had. Een diagnose die destijds bijna gelijkstond aan een doodvonnis. Behandelopties waren er nauwelijks en de stigma’s rondom de ziekte waren groot. Voor Henk en zijn omgeving begon een zware periode.
Volgens Jan kon zijn broer met veel medicatie nog wat tijd winnen, maar zichtbaar was dat het steeds slechter ging. Uiteindelijk koos Henk ervoor naar Zuid-Afrika te vertrekken. Daar bereikte hij het punt dat de medicijnen op waren, en Jan haalde hem persoonlijk terug.
De laatste dagen van Henk
Na de terugkeer uit Kaapstad werd Henk direct in het ziekenhuis opgenomen. Jan herinnert zich die periode alsof het gisteren was. Zijn broer leefde nog maar vijf dagen, waarin familie en dierbaren afscheid konden nemen. Het was een korte, maar intens beladen tijd.
Jan vertelde hoe hij samen met Henk nog een laatste sigaret rookte. “Hij wist dat het einde naderde, dat kon hij voelen. Ik probeerde dat weg te praten, zo ben ik nou eenmaal. Ik wil niet te lang stilstaan bij onzekerheid.”
Tastbare herinneringen
Het verlies van Henk liet diepe sporen na. Tot op de dag van vandaag bewaart Jan spullen van zijn broer. “Ik heb nog steeds zijn nummer in mijn telefoon,” zei hij zichtbaar geëmotioneerd. “En er hangen nog overhemden van hem in mijn kast. Die haal ik er nooit uit.”
Voor Jan zijn die spullen niet zomaar objecten. Het zijn tastbare herinneringen die hem helpen de band met zijn broer levend te houden. “Als ik die weg zou doen, wis ik hem. En dat wil ik niet,” legde hij uit.
Een broer als voorbeeld
Hoewel Henk maar 45 jaar werd, liet hij een blijvende indruk achter. Voor Jan is hij nog altijd een bron van liefde en inspiratie. De band tussen de twee broers was hecht, en Jan sprak met bewondering over de manier waarop Henk zijn ziekte droeg.
Tegelijkertijd liet Jan zien dat rouw nooit verdwijnt. Ook decennia later voelt hij het gemis. Zijn verhaal maakt duidelijk hoe een verlies onderdeel blijft van je leven, hoe sterk en bekend je ook bent. Het raakte veel kijkers die hetzelfde hebben meegemaakt.
Slagter en zijn maatschappelijke strijd
Dat Jan Slagter juist in De Kist zo openhartig was, is niet toevallig. De oprichter van Omroep MAX staat bekend om zijn maatschappelijke betrokkenheid. Hij strijdt voor ouderen, voor kwetsbare groepen, en voor meer menselijkheid op televisie.
Zijn persoonlijke verlies verklaart voor een deel zijn drive. Wie het verhaal van zijn broer kent, begrijpt beter waarom Jan zich zo sterk maakt voor mensen die in de knel zitten. Zijn werk is voor hem ook een manier om betekenis te geven aan zijn eigen ervaringen.
Openheid over rouw en liefde
Wat dit gesprek zo bijzonder maakte, was de openheid van Jan. In een cultuur waarin verlies vaak verzwegen wordt, koos hij ervoor zijn verhaal te delen. Daarmee maakte hij duidelijk dat verdriet en herinneringen deel uitmaken van wie je bent.
Hij liet zien dat zelfs iemand die voor miljoenen Nederlanders een bekend gezicht is, nog steeds kan worstelen met rouw. Juist dat maakt hem menselijk en herkenbaar. Het verklaart ook waarom zoveel kijkers geraakt waren door zijn woorden.
Het belang van herinneringen
Het vasthouden aan spullen, telefoonnummers en gewoontes laat zien hoe belangrijk herinneringen zijn. Voor Jan is het niet het verleden loslaten, maar het juist een plek geven. Het is zijn manier om de liefde voor Henk levend te houden.
Die gedachte kan ook voor anderen troost bieden. Rouw is niet iets dat je afsluit, maar iets dat je meeneemt. Jan’s verhaal is daarmee niet alleen persoonlijk, maar ook universeel: iedereen die iemand verloren heeft, herkent zich in zijn woorden.
En jij? Raakte het verhaal van Jan Slagter jou ook zo diep, en herken jij dat vasthouden aan herinneringen van een dierbare? Deel je reactie en praat mee op onze Facebookpagina!
