Een vrouw heeft online haar frustraties gedeeld over haar rol als stiefmoeder. Ze geeft aan dat ze niet langer wil bijdragen aan de opvoeding van haar stiefdochter, omdat het haar zowel fysiek als mentaal volledig uitput. Het meisje, dat inmiddels 12 jaar oud is, woont de helft van de tijd bij haar vader en stiefmoeder. Deze lastige situatie lijkt steeds zwaarder te worden naarmate het meisje ouder wordt.
De vrouw vertelt dat ze zich steeds minder goed kan vinden in haar rol als stiefouder, en dat haar stiefdochter haar geestelijke gezondheid negatief beïnvloedt.
“In het begin hadden we een prima band en ik heb echt mijn best gedaan om een goede relatie met haar op te bouwen. Maar nu ze ouder wordt, merk ik dat ze steeds meer vervelende karaktertrekken van haar moeder overneemt,” schrijft ze.
De relatie tussen haar man en diens ex-vrouw is ook verre van ideaal. De stiefmoeder geeft aan dat de ex-partner er alles aan doet om het leven van haar man zo moeilijk mogelijk te maken, en hun dochter lijkt dit gedrag over te nemen. Dit maakt de situatie thuis nog ingewikkelder.
“Ik heb het gevoel dat ik alleen goed genoeg ben om geld aan haar uit te geven, leuke dingen te doen en uitstapjes te maken. Maar elke keer als ze terugkomt van haar moeder, kost het dagen voordat ze weer normaal doet. Het is alsof we steeds weer van voren af aan moeten beginnen.”
De vrouw is wanhopig en voelt zich overweldigd door de situatie. “Mijn man verwacht dat ik haar opvoed alsof ze mijn eigen kind is, terwijl haar moeder nauwelijks iets voor haar doet. Ik voel me een alleenstaande ouder voor een kind dat niet van mij is,” deelt ze in haar bericht. Ze beschrijft hoe dit een enorme tol eist op haar mentale welzijn en dat ze zich volledig uitgeput voelt.
Op zoek naar hulp vraagt ze anderen om advies. Ze overweegt serieus om te stoppen met haar rol als actieve opvoeder en zich meer terug te trekken. “Ik denk aan een nacho-ouderstrategie, waarbij ik haar meer als een vriend behandel en niet langer de verantwoordelijkheid op me neem voor haar opvoeding.
Ik voel me zo moe en zo alleen,” legt ze uit. Bij het zogenaamde nacho-ouderschap nemen stiefouders een stap terug en behandelen ze de kinderen van hun partner als vrienden, in plaats van als eigen kinderen waarvoor ze verantwoordelijkheid dragen.
Veel mensen reageren op haar oproep met begrip en medeleven. Een van de reacties luidt: “Dit is veel te veel voor jou om alleen te dragen. Je man moet echt meer verantwoordelijkheid nemen en zich actief bezighouden met de opvoeding van zijn dochter.” Een andere persoon reageert: “Het voelt alsof ik mijn eigen verhaal lees. Ik begrijp je helemaal. Als je er een oplossing voor vindt, laat het me alsjeblieft weten.”
Er zijn ook mensen die haar aanmoedigen om de nacho-aanpak te overwegen. “Ik zit in een vergelijkbare situatie en ik raad je echt aan om een stap terug te doen. Je hebt je best gedaan en meer dan dat, maar het is nu tijd voor haar biologische ouders om hun verantwoordelijkheid te nemen. Jij hoeft niet alles alleen op te lossen,” schrijft een van de gebruikers.
Anderen waarschuwen haar om goed voor zichzelf te zorgen. “Zorg ervoor dat je jezelf niet helemaal uitput. Als je de kans hebt, neem een pauze en ga even weg om tot rust te komen. Een vakantie of bezoek aan vrienden kan wonderen doen,” adviseert een andere gebruiker.
De vrouw lijkt op een kruispunt in haar leven te staan. Ze heeft het gevoel dat ze vastzit in een situatie waarin ze de volledige verantwoordelijkheid draagt voor een kind dat ze niet zelf heeft opgevoed. Hoewel ze ooit een goede band had met haar stiefdochter, merkt ze dat deze relatie steeds zwaarder wordt. Nu overweegt ze om een stap terug te nemen, voor haar eigen welzijn en om verdere mentale uitputting te voorkomen.
De vraag is hoe haar man zal reageren op deze beslissing en of hij bereid is meer verantwoordelijkheid te nemen in de opvoeding van zijn dochter. Eén ding is duidelijk: de vrouw kan niet langer doorgaan op de manier zoals ze nu doet. Ze heeft behoefte aan rust, duidelijkheid en steun.
