Emma Flint, 32, heeft haar reis naar het begrijpen van abroseksualiteit gedeeld, een ontdekking die haar leven verrijkte maar ook voor uitdagingen zorgde. Pas op haar dertigste ontdekte ze de term, via een Instagram-post van LGBTQ+-advocaat Zoe Stoller.
Voor Emma bood dit label eindelijk woorden voor de fluctuaties in haar seksuele identiteit. Dit inzicht voelde bevrijdend, maar riep ook verwarring en weerstand op bij haar omgeving.
Abroseksualiteit verwijst naar een seksuele identiteit die in de loop van de tijd kan veranderen. Voor Emma betekende dit dat ze zich de ene dag meer aangetrokken voelde tot vrouwen en op andere momenten tot mannen. Vrienden reageerden echter vaak met ongeloof en ongemak. Ze vroegen haar of dit wel een “echte” identiteit was of suggereerden dat ze gewoon biseksueel moest zijn. Deze opmerkingen deden pijn en maakten duidelijk hoe beperkt het begrip van seksualiteit soms is.
In haar jeugd kende Emma geen termen buiten hetero, homo of lesbisch. Alles wat daarbuiten viel, werd vaak niet serieus genomen. Hierdoor voelde ze zich jarenlang geïsoleerd en onzeker over haar gevoelens. Het ontdekken van abroseksualiteit gaf haar eindelijk erkenning en hielp haar zichzelf te begrijpen. Toch verloor Emma vrienden die haar fluctuaties niet accepteerden. Hoewel dit verlies moeilijk was, leerde het haar om trouw te blijven aan zichzelf.
Emma benadrukt dat haar veranderende seksuele voorkeuren niets afdoen aan haar vermogen om diepe, romantische relaties aan te gaan. Ze houdt van de persoon, niet van hun geslacht. Toch ervaart ze de constante druk om haar identiteit te verklaren als uitputtend. Deze behoefte aan uitleg toont hoe weinig ruimte er soms is voor complexiteit in discussies over seksualiteit.
Ze hoopt dat haar verhaal bijdraagt aan meer begrip en acceptatie van diverse seksuele identiteiten. Voor Emma is educatie essentieel om stigma’s te doorbreken. Door open te staan voor nieuwe concepten en ervaringen, kan een inclusievere samenleving ontstaan waarin iedereen zichzelf mag zijn.
Uiteindelijk laat Emma’s verhaal zien dat seksualiteit niet altijd in hokjes past. Haar reis naar zelfacceptatie is een reminder dat labels niet alleen beperkend zijn, maar ook een bron van kracht kunnen bieden. Het belangrijkste is dat iedereen zich vrij voelt om zichzelf te zijn, ongeacht hoe complex of veranderlijk die identiteit ook is.
