Carolien nam de rol van verzorger op zich. “Hij werd afhankelijk van mij. Onze relatie veranderde van partners naar verzorger en patiënt. Een situatie waar ik nooit om heb gevraagd,” zegt ze. De fysieke en emotionele uitputting die deze rol met zich meebracht, begon zijn tol te eisen.
Moeilijke overweging
Met Huub’s gezondheid die achteruitgaat, overweegt Carolien hem naar een verpleeghuis te brengen. “Het wordt me te veel. Ik kan niet meer,” geeft ze toe. Het is een hartverscheurende beslissing, die getuigt van de complexiteit van hun situatie.
Lichtpuntje in het donker
Carolien vond een uitlaatklep in Leo, een man die ze ontmoette via een online datingsite. “Mijn man weet van niets. Leo en ik zien elkaar twee keer per week. Hij geeft me de aandacht die Huub fysiek niet meer kan bieden,” legt ze uit. Met Leo voelt Carolien zich weer jong en geliefd, alsof ze terug in de tijd is.
Schuldgevoelens en verlangen
Ondanks het geluk dat Leo haar biedt, worstelt Carolien met schuldgevoelens. “Soms, als ik bij Leo ben, voel ik me schuldig tegenover Huub. Maar dan herinner ik mezelf eraan dat hij hetzelfde voor mij gewild zou hebben,” zegt ze.
Toekomstplannen en gemengde gevoelens
Carolien en Leo hebben al gesproken over een toekomst samen na Huub’s overlijden. “Ik ben gek op hem,” geeft ze toe. “Ik hou van Huub, maar ik heb ook mijn eigen behoeftes. Als Huub er niet meer is, ga ik verder met Leo.”
Dit verhaal van Carolien laat de complexiteit zien van relaties waarin ziekte een grote rol speelt. Het belicht een realiteit die vaak verborgen blijft, maar die voor velen herkenbaar kan zijn. Het is een verhaal van liefde, verlies, en de zoektocht naar geluk in moeilijke tijden.
