Anja, 58 jaar, kan haar ogen nauwelijks geloven terwijl ze naar het bonnetje in haar hand kijkt. “Twee euro vijftig voor één oliebol,” verzucht ze.
“Het is echt niet normaal meer.” Het was een spontane beslissing geweest, onderweg naar huis na een gezellige middag in de stad. De zoete geur van versgebakken oliebollen had haar naar de kraam gelokt. Maar de prijs schokte haar. “Vroeger kreeg je voor dat geld een hele zak,” herinnert ze zich met een mengeling van nostalgie en verontwaardiging.
Als kind ging Anja vaak met haar moeder naar de oliebollenkraam. “Een gulden was genoeg voor ons hele gezin,” vertelt ze. “Die tijd is duidelijk voorbij.” Anja begrijpt dat de prijzen stijgen, maar vindt dat deze ontwikkeling de magie van een simpele traditie wegneemt. “Het lijkt nu bijna alsof een oliebol alleen nog voor de rijkere mensen is. Dat voelt niet goed.”
Steeds meer mensen lijken hetzelfde te denken. “Mijn buurvrouw koopt ze niet meer. Ze bakt ze thuis, want dat scheelt veel geld,” zegt Anja. Toch ziet ze dat zelf niet zitten. “Het is niet alleen de oliebol, het is het momentje bij de kraam. Die geur, die sfeer. Dat kun je thuis niet nabootsen.”
De oliebol, ooit een alledaags symbool van de decembermaand, lijkt nu bijna een luxeproduct. Dat steekt extra in een tijd waarin veel mensen worstelen met stijgende kosten. “Het is niet alleen dit,” zegt Anja. “Alles wordt duurder. Van boodschappen tot energie, overal moet je op letten. Maar een oliebol… dat zou toch iets simpels en betaalbaars moeten blijven?”
Terugdenkend aan haar aankoop bij de kraam, voelt Anja een lichte schaamte. “Ik wilde bijna zeggen: ‘Laat maar zitten.’ Maar de kraamhouder keek zo vriendelijk, en ik stond al in de rij.
Dus ik heb het toch gedaan. Maar eerlijk? Het voelde niet goed.” Volgens haar draait het niet alleen om de prijs, maar om wat de oliebol vertegenwoordigt. “Het hoort bij de feestdagen. Het is een traditie, een stukje nostalgie. Maar als het zo duur wordt, voelt het alsof die traditie je wordt afgenomen.”
Anja snapt ook de andere kant van het verhaal. “Die mensen achter de kraam hebben ook hun kosten. Alles wordt duurder, dat weet ik. Maar ergens moet er toch een grens zijn? Als het zo doorgaat, kunnen steeds minder mensen zich dit soort dingen veroorloven.” Voor Anja draait het om het gevoel van eerlijkheid. “Een oliebol zou voor iedereen toegankelijk moeten zijn. Het is een klein stukje geluk dat iedereen zou moeten kunnen ervaren.”
Of ze dit jaar nog een oliebol zal kopen? Ze twijfelt. “Misschien laat ik het maar,” zegt ze met een zucht. “Het voelt niet goed om zoveel geld te geven voor iets wat zo simpel zou moeten zijn.”
Toch hoopt ze dat het ooit weer anders wordt. “Ik wil terug naar een tijd waarin een oliebol gewoon iets was waar je blij van werd, zonder je zorgen te maken over de prijs. Dat is mijn wens voor de feestdagen.”
Bron: Trendyvandaag.nl
