1980
De foto reportage die Nixon maakte was ontstaan uit verveling vertelde Nixon in een interview. ” We gingen meestal in het weekend op bezoek bij Bebe’s ouders, dat begon op den duur te vervelen. Het verplichte sociale etentje en praatje. Dus ik opperde om iets leuks te doen en dat was foto’s maken.” Toen ze startte met de foto’s was Heather 23, Mimi 15, Bebe 25 en Laurie 21 jaar. Dit was de perfecte leeftijd om de verandering in het ouder worden te documenteren.
1981
De zussen werden geportretteerd als vrije meiden, genietend van de natuur en het buitenleven. Geen van hen vieren had gedacht dat dit project een expositie zou worden in een van s’werelds beroemdste museum. Van al Nixon zijn projecten is dit zijn meest beroemde, hij kon nu van zijn hobby zijn werk maken. Ondanks dat de zussen had toegezegd en er geen kwaad licht in zagen was er één ding die hij ze niet had verteld…..
1982
De foto’s werden een mooie collectie maar Nixon hield de identiteit van de zussen nog even voor zichzelf. Hij wilde dit professioneel aanpakken en de personen van zijn werk scheidden van zijn privé leven. De beslissing om de zussen anoniem te houden was gedaan voor de kunst natuurlijk. Zolang er geen naam aan verbonden was keek men puur en alleen naar de kunst en niet het waarom waren ze gefotografeerd.
1983
Nicholas Nixon had twee kinderen met zijn vrouw, BeBe. Dit was geen geheim omdat ze zijn vrouw was, maar het leven van de andere zussen was niet bekend. Men keek in de ogen van de zussen en werden nieuwsgierig naar hun leven, wie ze waren. Dit is natuurlijk begrijpelijk, het is menselijk instinct. Ondanks dat men de vrouwen niet kende, werden ze wel nieuwsgierig en sommige voelde zelfs een soort gelijkenis met de gezusters Brown.
1984
Men vroeg zich af waarom ze zich lieten fotograferen en wat ze zoal deden in hun dagelijks leven. Er was hier geen informatie over en het enige wat de kijkers konden doen was raden. Het leven van de zussen bleef een mysterie, waardoor het waarschijnlijk nog meer interesse wekte bij het publiek. Men ging hun verbeelding gebruiken en natuurlijk meer kijken naar de foto, hierdoor creëerden ze een gevoel van gelijkenis wat een van de meest aangrijpende elementen zijn in deze foto’s.
1985
“We zijn ons allemaal bewust dat de tijd voorbij vliegt, maar wanneer het voorblij vliegt beseffen we niet altijd.” Zei Nixon. Bij het zien van de foto van de zussen besefte iedereen jaarlijks weer dat er een jaar voorbij was. Bij sommige foto’s zie je dat de zussen iets dichter bij elkaar staan dan andere foto’s. Dit specifieke jaar 1985 staan ze dicht bij elkaar.
1986
De vrouwen veranderden ieder jaar niet heel erg veel dat is denk ik een van de redenen waarom iedereen zo geïnteresseerd was in de foto’s. De onderstaande foto uit 1986 is een aparte foto want de gezusters Brown kijken niet serieus op deze foto, ze kijken meestal rechtstreeks in de camera. Op deze foto lachen ze een klein beetje alsof er iets grappigs gebeurde, of Nixon de fotograaf ze gewoon een smile bezorgde. De kijkers vonden dit een leuke verandering in de meestal sombere blik die ze in de foto’s lieten zien. Kijk verder op de volgende pagina!
