Voor Jolanda begon haar verjaardag dit jaar zoals altijd: samen met vrienden, een gezellige borrelplank, en een stapel cadeaus die ze mocht uitpakken. Maar toen ze het cadeau van haar beste vriendin Marleen opende, was ze even sprakeloos. “Het was een prachtige kristallen vaas met gegraveerde veldbloemen – exact dezelfde vaas die ik haar drie jaar geleden zelf cadeau had gedaan,” vertelt Jolanda. “Ik herkende hem meteen.”
Even twijfelde Jolanda aan zichzelf, maar de vaas was uniek: handgemaakt en gedetailleerd gegraveerd, een zorgvuldig gekozen cadeau dat ze destijds met liefde had uitgezocht in een klein antiekwinkeltje. “Marleen houdt van kunstzinnige decoratie, en deze vaas leek me destijds perfect voor haar,” vertelt ze. “Ze had destijds gezegd dat ze er ontzettend blij mee was.”
Nu, met dezelfde vaas in haar handen, wist Jolanda niet wat ze moest denken. “Ik voelde me verward. Had Marleen echt niet door dat dit de vaas was die ik haar zelf had gegeven? Of dacht ze dat ik het niet zou merken?” Ze wilde de sfeer niet verpesten, dus hield ze haar gezicht in de plooi, maar van binnen voelde ze zich gekwetst.
Tijdens het feestje probeerde Jolanda de vaas te negeren, maar haar gedachten bleven er steeds naar teruggaan. “Die vaas had voor mij een speciale betekenis. Ik had haar iets bijzonders willen geven, en nu leek het alsof dat voor Marleen geen waarde had,” legt ze uit. Het idee dat Marleen het cadeau had ‘gerecycled’ en nu aan haar teruggaf, vond Jolanda pijnlijk en verwarrend.
Na het feestje besloot Jolanda haar verhaal te delen met een andere vriendin voor advies. “Ik vroeg haar of ik er met Marleen over moest praten of het gewoon moest laten rusten,” vertelt Jolanda. “Mijn vriendin moest erom lachen en zei dat ik het misschien als een misverstand moest zien, maar ze begreep ook waarom ik me gekwetst voelde.”
Een paar dagen later besloot Jolanda toch met Marleen te praten. Ze koos haar woorden zorgvuldig en vroeg luchtig of Marleen zich nog herinnerde dat zij haar die vaas ooit had gegeven. Marleen’s reactie verraste haar: “Ze bloosde en lachte nerveus. Ze gaf toe dat ze niet doorhad dat het dezelfde vaas was en dacht dat het gewoon een mooi cadeau voor mij zou zijn,” zegt Jolanda. “Ze bood meteen haar excuses aan en zei dat ze me echt niet had willen kwetsen.”
Ondanks Marleen’s oprechte excuses voelde Jolanda toch een wrange nasmaak. “Het leek alsof mijn eerdere gift gewoon vergeten was, alsof die geen waarde had voor haar. En als ik ooit een cadeau zou hergebruiken, zou ik in elk geval zorgen dat het niet teruggaat naar degene die het me gegeven heeft,” zegt ze nog steeds wat verbaasd.
Deze ervaring zette Jolanda aan het denken over de betekenis van cadeaus en vriendschap. “Voor mij gaat een cadeau om het gebaar, om de aandacht die je erin stopt. Het hoeft niet duur te zijn, maar het moet wel persoonlijk zijn,” legt Jolanda uit. “Misschien verwachtte ik te veel, maar ik dacht echt dat die vaas speciaal was voor haar.”
Nu twijfelt Jolanda over hoe ze verder om moet gaan met cadeaus in hun vriendschap. “Het voelt vreemd om haar nog iets persoonlijks te geven, nu ik weet dat ze er misschien geen waarde aan hecht. In de toekomst kies ik misschien iets simpelers of praktischers, iets waar ik niet teveel verwachtingen bij hoef te hebben,” besluit ze.
Heb jij ooit een cadeau teruggekregen dat je zelf ooit gegeven had? Begrijp je Jolanda’s verwarring en teleurstelling, of denk je dat het gewoon een misverstand was? Deel je ervaring op onze Facebook-pagina en praat mee over deze ongemakkelijke situaties!
