Martijn is boos. Ondanks dat hij een kabelgoot heeft laten leggen in de stoep voor zijn huis om zijn elektrische auto op te laden, blijven zijn buren hun auto op zijn plek parkeren. Voor hem voelt het alsof hij de enige in de buurt is die dit probleem begrijpt. “Het is ongelooflijk frustrerend,” vertelt Martijn. “Ik heb geïnvesteerd in een kabelgoot, zodat ik mijn elektrische auto makkelijk voor de deur kan opladen, maar dat lijkt voor anderen niets uit te maken. Ze blijven gewoon op mijn plek staan alsof die investering niks voorstelt.”
De kabelgoot die Martijn heeft laten installeren, is bedoeld om veilig een oplaadkabel over de stoep te kunnen leggen zonder dat mensen erover struikelen. Het idee was simpel: hij wilde zijn elektrische auto voor zijn huis kunnen parkeren en opladen zonder dat hij over stoeptegels of andere obstakels moest klimmen.
Toch blijkt dat het hebben van een kabelgoot in een openbare ruimte niet betekent dat de plek exclusief voor hem is gereserveerd. En dat is precies waar het probleem zit.
“Ik begrijp dat het een openbare parkeerplek is, maar ik heb er toch iets in geïnvesteerd,” legt Martijn uit. Hij wilde graag bijdragen aan een duurzame toekomst door een elektrische auto aan te schaffen. “Het is voor mij de beste manier om zowel het milieu te ontlasten als geld te besparen op brandstofkosten. Maar als ik mijn auto niet voor mijn deur kan opladen, wat heb ik er dan aan?” Hij zucht gefrustreerd. “Je voelt je dan gewoon machteloos.”
Volgens Martijn was de installatie van de kabelgoot niet goedkoop en heeft hij veel tijd en moeite gestoken in het verkrijgen van de benodigde vergunningen en het regelen van de plaatsing. “Ik dacht dat als ik alles netjes volgens de regels zou doen, het wel goed zou komen. Maar dat is niet het geval.
De buren weten dat ik de kabelgoot heb laten leggen, ze zien dat ik een elektrische auto heb, maar ze trekken zich er niets van aan.”
Martijn heeft geprobeerd het probleem met zijn buren te bespreken, maar dat heeft tot nu toe weinig opgeleverd. “Ik heb ze vriendelijk gevraagd of ze rekening willen houden met de plek voor mijn huis. Maar het lijkt alsof ze het niet begrijpen, of misschien vinden ze gewoon dat ze het recht hebben om daar te parkeren omdat het een openbare plek is. En eerlijk gezegd, technisch gezien hebben ze dat ook.”
Die juridische kwestie maakt het nog lastiger voor Martijn. Hoewel hij begrijpt dat hij geen recht heeft op de parkeerplek, voelt hij dat het oneerlijk is dat hij geen gebruik kan maken van zijn eigen investering. “Ik kan moeilijk eisen dat ze ergens anders gaan staan, maar elke keer als ik thuis kom en mijn plek is bezet, word ik gewoon kwaad. Het voelt als een gebrek aan respect. Je hebt toch ook een beetje sociale normen en fatsoen, toch?”
Martijn merkt dat hij steeds meer gefrustreerd raakt door de situatie, vooral omdat het niet één keer voorkomt, maar bijna dagelijks. “Er zijn dagen dat ik hoopvol naar huis rijd, denkend dat mijn plek vrij zal zijn, maar dan zie ik weer een andere auto staan. Het is gewoon niet leuk meer.”
Een van zijn buren, die anoniem wil blijven, heeft hem verteld dat ook zij de situatie lastig vinden. “Ik snap dat Martijn zijn auto moet opladen, maar het is een openbare plek. Ik heb ook geen vaste plek voor mijn auto, dus waarom zou hij dat wel hebben?”
Dit lijkt de kern van het probleem te zijn: het gebrek aan begrip voor de persoonlijke investering die Martijn heeft gedaan en de beperkingen die een openbare ruimte met zich meebrengt.
Martijn overweegt nu zelfs om juridische stappen te ondernemen, maar hij weet dat dit ingewikkeld is. “Ik heb met de gemeente gebeld om te vragen of ik een vaste laadpaal kan laten plaatsen of in ieder geval een gereserveerde plek kan krijgen, maar dat gaat allemaal niet zo makkelijk. Het voelt alsof ik tegen een muur praat.”
Hij heeft het gevoel dat er een bredere discussie nodig is over elektrische auto’s en publieke parkeerplekken. “Steeds meer mensen stappen over op elektrische auto’s, maar er wordt niet goed nagedacht over de infrastructuur. Je kunt niet zomaar verwachten dat iedereen op straat zijn auto kan opladen als er geen duidelijke regels zijn over wie waar mag parkeren.”
Voor Martijn blijft de frustratie voorlopig bestaan. “Ik weet dat het misschien klinkt als een klein probleem, maar voor mij is het echt een grote ergernis. Ik wil gewoon dat mensen een beetje rekening houden met elkaar. Is dat nu zo veel gevraagd?”
Voorlopig blijft het een kwestie van afwachten en hopen dat de situatie verandert. Martijn heeft echter weinig hoop dat er op korte termijn een oplossing komt. “Het lijkt wel alsof mensen steeds minder oog hebben voor de ander. Zolang dat niet verandert, blijf ik waarschijnlijk elke dag dezelfde frustratie voelen als ik thuiskom en mijn plek weer bezet is.”
