Robin’s verhaal weerspiegelt de strijd van veel Nederlanders bij het zoeken naar een woning. Ze reageerde op ongeveer 2500 woningen en werd slechts vijftig keer uitgenodigd voor een bezichtiging.
“Bij elke bezichtiging sta je met minstens vijftig anderen voor één huis,” zegt Robin. Momenteel woont ze tijdelijk in de schuur van haar broer.
De schuur, nu haar tijdelijke woning, is verrassend goed ingericht. Het heeft alle basisvoorzieningen, zoals een keuken, woonkamer, slaapkamer en een kleine badkamer zonder douche.
De douche is buiten in een cabine. Daarnaast zijn er een computerhoek, boekenkast en een kleine tv aanwezig. Robin deelt deze tijdelijke woning met Casper, de kat van haar andere broer.
Ondanks dat ze tevreden is met haar huidige situatie, moest ze flink schoonmaken toen ze introk. De schuur was eerder een werkplaats, wat zichtbaar is aan de betegelde muren, oude vloer (nu bedekt met tapijt) en schappen aan het plafond. “Het was niet goed geïsoleerd,” zegt Robin.
Hoewel Robin de schuur beter heeft proberen te isoleren met folie en een scherm voor het raam, blijven hitte en kou een probleem. Bovendien zorgt een mierennest in de buurt voor ongewenst bezoek. “De schuur is echt niet bedoeld om in te wonen,” lacht Robin, “maar ik ben blij dat het kan.”
Robin begon haar zoektocht naar een woning toen ze in 2021 terugkeerde uit Engeland, waar ze vijf jaar had gewoond voor haar studie en werk. Ze schreef zich een halfjaar voor haar terugkeer in bij Woning in Zicht, niet wetend hoe moeilijk het zou worden om in Nederland een woning te vinden.
Na veel moeite vond Robin uiteindelijk een kamer in een soort studentenhuis, waar ze bijna twee jaar kon blijven. In juni 2023 kreeg ze echter te horen dat ze, samen met de andere huurders, het pand moest verlaten omdat de huisbaas het wilde verkopen. Dit gebeurde net voor het nieuwe wetsvoorstel over betaalbare huur, waardoor de huisbaas meer belasting zou moeten betalen.
Robin bleef volharden in haar zoektocht, ondanks dat haar vriend, met wie ze samen een woning zocht, een noodwoning toegewezen kreeg vanwege persoonlijke omstandigheden. Robin had dat geluk niet, ondanks het aanleveren van alle benodigde documenten aan de gemeente Tilburg en haar dringende verzoek om hulp.
In augustus 2023, met december snel naderend, kwam het idee van de schuur van haar broer op tafel. Robin belde haar broer en vroeg of ze de schuur mocht gebruiken als tijdelijke woning. Zo verhuisde ze in december 2023 naar de schuur in Moergestel, wat haar enige optie was om niet dakloos te worden.
Met een huur van 300 euro, 80 euro voor gas, water en licht, en 20 euro voor het doen van de was door haar schoonzus, kan Robin goed rondkomen en zelfs een beetje sparen. Toch blijft de situatie frustrerend voor haar. “Het is een opeenstapeling van allerlei dingen waardoor ik nu in een schuur woon. Dat is heel frustrerend.”
Robin benadrukt dat ze niet veel vraagt: “Ik wil gewoon een dak boven mijn hoofd.” Ondanks haar inspanningen om alles volgens het boekje te doen, inclusief studeren in het buitenland, voelt ze zich nu vastgeketend door de hoge rente op studieleningen en de krappe huizenmarkt.
Robins verhaal is niet uniek, maar het illustreert de problemen die veel Nederlanders ervaren in de huidige woningmarkt. De combinatie van hoge huurprijzen, een beperkt aanbod en stijgende kosten maken het voor veel mensen moeilijk om een stabiele woonplek te vinden. Ondanks de moeilijke omstandigheden blijft Robin hoopvol en vastberaden in haar zoektocht naar een permanente woning.
Het verhaal van Robin laat zien dat het hebben van een dak boven je hoofd niet vanzelfsprekend is in Nederland. Haar vastberadenheid en creativiteit om een tijdelijke oplossing te vinden, zoals het wonen in een schuur, tonen haar veerkracht. Terwijl ze blijft zoeken naar een permanente woning, hoopt ze dat haar verhaal meer bewustzijn creëert over de uitdagingen van de woningmarkt en dat er oplossingen komen voor mensen in vergelijkbare situaties.
