Volgens de vrouw vond het eerdere incident plaats tijdens het filmen van backstagebeelden. Joost zou haar toen al hebben verzocht om te stoppen met filmen. Dit verzoek negeerde de cameravrouw, omdat Klein eerder had getekend voor toestemming om gefilmd te worden.
“Ik deed gewoon mijn werk,” verklaarde ze. Na dit voorval zou het Nederlandse team excuses hebben aangeboden en beloofd hebben dat Klein niet opnieuw op die manier zou reageren tijdens het festival.
Toen het tweede incident plaatsvond, maakte Joost een dreigende beweging naar de cameravrouw. In eerste instantie reageerde de vrouw niet, omdat ze dacht dat het een grapje was.
Maar volgens het politierapport werd Klein steeds bozer, wat ervoor zorgde dat de vrouw zich uiteindelijk bang en kwetsbaar begon te voelen. De politie informeerde Joost tijdens het verhoor dat de cameravrouw een schadevergoeding van 7000 kroon, wat ongeveer 600 euro is, eist voor het incident.
In zijn verhoor met de politie gaf Joost Klein aan dat hij onduidelijke herinneringen heeft aan de gebeurtenissen. Hij beweerde dat zijn dreigende beweging niet naar de vrouw gericht was, maar naar haar camera. Ondanks de beschuldigingen hield hij vol dat hij onschuldig was.
“Ik herken mijzelf niet in deze situatie,” verklaarde Klein tijdens het verhoor. Hij benadrukte dat hij geen intentie had om de cameravrouw te bedreigen of angst aan te jagen.
Aftonbladet publiceerde echter niet het volledige politierapport. Grote delen van de documenten zijn zwartgelakt, waardoor veel details over wat er precies gebeurde na de aanvaring tussen Joost en de cameravrouw nog steeds onduidelijk blijven. De verhoren die de krant wel openbaar maakte, betreffen enkel de dag en nacht vóór de finale van het Eurovisie Songfestival.
In augustus besloot het Openbaar Ministerie het onderzoek te staken. Ze konden niet bewijzen dat Joost zijn dreigende beweging met opzet maakte om de cameravrouw ernstige angst aan te jagen. Dit besluit leidde tot een golf van speculaties en discussies, waarbij veel mensen zich afvroegen of er mogelijk meer speelde dan wat er naar buiten was gebracht.
Kort na het besluit van het Openbaar Ministerie kwam er nog een ander opvallend bericht naar buiten. Joost Klein zou geen aangifte voor smaad doen tegen het EBU, de organisatie achter het Eurovisie Songfestival. Dit besluit verbaasde velen, aangezien de zanger eerder had laten doorschemeren juridische stappen te overwegen.
Het incident heeft duidelijk grote gevolgen gehad voor Joost Klein, zowel professioneel als persoonlijk. Zijn diskwalificatie van het Eurovisie Songfestival, een van de grootste podia ter wereld, was een harde klap. Daarnaast zorgden de beschuldigingen en de daaropvolgende mediastorm voor veel negatieve publiciteit. Hoewel hij bleef volhouden dat hij onschuldig was, bleef de zaak hem achtervolgen.
Ondanks het beëindigen van het onderzoek door het Openbaar Ministerie en het besluit van Joost om geen smaadzaak aan te spannen, blijft de kwestie een donkere wolk boven zijn carrière. Het incident heeft de relatie tussen Klein en zijn fans onder druk gezet, en veel mensen blijven twijfelen aan zijn versie van de gebeurtenissen.
Het blijft onduidelijk hoe deze zaak zijn verdere carrière zal beïnvloeden. Wat wel vaststaat, is dat het incident rondom Joost Klein een van de meest besproken momenten van het Eurovisie Songfestival van dat jaar was. Dit voorval zal nog lange tijd in het geheugen van velen gegrift blijven als een van de meest spraakmakende en controversiële momenten van de Nederlandse muziekgeschiedenis.
