Gerda is 78 jaar en leidt een rustig leven in een klein dorpje aan de rand van de stad. Voor de buitenwereld lijkt alles bij haar in orde; ze is nog zelfstandig en geniet van haar kleinkinderen wanneer ze langskomen.
Maar wat niemand weet, zelfs haar kinderen niet, is dat ze onlangs een belangrijke beslissing heeft genomen: ze heeft haar testament aangepast.
“Mijn kinderen weten niets van mijn nieuwe testament,” zegt ze vastberaden. Ze koos hier bewust voor, ook al bespreken de meeste mensen dit soort zaken met hun familie.
De beslissing om haar testament te wijzigen, nam Gerda niet zomaar. Het was een proces van maanden waarin ze alles zorgvuldig heeft overwogen. “Ik heb er goed over nagedacht,” vertelt ze, terugdenkend aan de gesprekken met haar notaris.
“Er waren een aantal dingen die ik anders wilde regelen dan in mijn oude testament stond.” Hoewel ze veel van haar kinderen houdt, vond ze dat sommige zaken te belangrijk waren om zomaar aan hen over te laten. Dat haar kinderen niets afweten van haar nieuwe wensen, geeft haar rust.
“Het voelt alsof ik de controle heb over hoe alles na mijn dood geregeld wordt, zonder dat iemand me probeert te beïnvloeden.”
Gerda heeft haar hele leven hard gewerkt. Samen met haar man bouwde ze een bescheiden maar gelukkig leven op. Hun kinderen zijn nu volwassen en leiden hun eigen levens. Hoewel ze allemaal dichtbij wonen, is het contact soms minder intens.
“Ik zie ze regelmatig, maar ik merk dat we verder van elkaar verwijderd zijn geraakt naarmate ze hun eigen weg gingen. Ze bedoelen het goed, maar begrijpen niet altijd hoe ik over bepaalde dingen denk,” vertelt ze. “Daarom heb ik besloten het op deze manier te doen.”
Voor Gerda was het belangrijk dat haar testament een afspiegeling zou zijn van haar eigen wensen. Haar eerste testament stelde ze op toen haar man nog leefde, en veel dingen waren toen anders. “Toen moest ik alles samen met mijn man beslissen. Nu sta ik er alleen voor en voel ik dat ik mijn eigen keuzes moet maken.” Haar nieuwe testament is haar manier om controle te houden over haar nalatenschap, zelfs na haar dood.
“Het gaat niet om grote veranderingen, maar wel om dingen die voor mij veel betekenen.”
De keuze om haar kinderen niet in te lichten over het nieuwe testament was weloverwogen. Gerda besloot om dit privé te houden, totdat het moment daar is. “Sommige mensen vinden dat ik het moet vertellen, maar dat voelt niet goed voor mij. Dit is iets van mij, en ik wil niet dat ze zich er nu al zorgen over maken of zich ermee bemoeien.” Ze zegt dit zonder wrok, maar vanuit een gevoel van onafhankelijkheid. “Het is mijn leven, mijn nalatenschap. Ze zullen het wel begrijpen als de tijd daar is.”
Ondanks dat haar kinderen niets weten, heeft Gerda wel nauw overleg gehad met haar notaris. Ze wil er zeker van zijn dat alles goed geregeld is en dat er geen verrassingen zullen zijn als het zover is. “Het moet gewoon duidelijk zijn wat mijn wensen zijn. Ik wil geen ruzie of onduidelijkheid als ik er niet meer ben.” Dit vooruitdenken geeft haar rust, alsof alles nu echt op orde is. “Het geeft me gemoedsrust,” zegt ze glimlachend. “Ik weet dat alles is geregeld zoals ik het wil.”
Voor Gerda is het belangrijk dat haar kinderen begrijpen dat de veranderingen in haar testament voortkomen uit haar eigen overtuigingen en wensen. “Het gaat niet alleen om mijn nalatenschap, maar ook om mijn gevoelens en herinneringen. Dit is mijn manier om afscheid te nemen, op mijn eigen voorwaarden.”
Ze hoopt dat haar kinderen, wanneer ze uiteindelijk van het nieuwe testament horen, haar keuzes zullen respecteren. “Ze zullen misschien verrast zijn, maar ik vertrouw erop dat ze zullen begrijpen waarom ik het zo heb gedaan.”
Gerda voelt zich sterk in haar besluit en twijfelt er niet aan dat ze de juiste keuze heeft gemaakt. “Op mijn leeftijd ga je nadenken over hoe je wilt dat alles geregeld is als je er niet meer bent. Ik wil geen chaos achterlaten.”
Voor Gerda is haar nieuwe testament een manier om haar leven waardig af te ronden. En hoewel haar kinderen het nog niet weten, is ze ervan overtuigd dat ze uiteindelijk zullen inzien dat dit voor haar de beste beslissing was. “Soms moet je gewoon doen wat goed voelt voor jezelf,” besluit ze. “En dat is precies wat ik heb gedaan.”
